De Nighthawk-aanpassing

Na een uitgebreid experiment (zie: de Frankenstein-gitaar), een boel gepuzzel, en een hele tijd nadenken of ik het echt wel durf, is het er dan toch van gekomen: Ik ben uiteindelijk dapper geweest, en heb een soldeerbout in mijn Gibson Nighthawk gezet. Aan de buitenkant zie je geen verschil, maar door de toonregelaar te vervangen door een potmeter met duw-trek-schakelaar heeft hij nu tien standen in plaats van vijf.

Ik heb de originele bedrading zo veel mogelijk intact gelaten. Als de toonregelaar is ingedrukt, houd je de oorspronkelijke vijf geluiden:
(1 tot 5, van nek naar brug)

  1. nek-humbucker
  2. nek-humbucker, enkele spoel
  3. nek-humbucker, enkele spoel, parallel met brug-humbucker, enkele spoel
  4. brug-humbucker
  5. brug-humbucker, enkele spoel
En als je de toonregelaar uittrekt, krijg je:
  1. nek-humbucker in serie met brug-humbucker, enkele spoel
  2. nek-humbucker, enkele spoel, in serie met brug-humbucker, enkele spoel
  3. nek-humbucker, enkele spoel, parallel met brug-humbucker, enkele spoel
  4. brug-humbucker parallel met nek-humbucker
  5. brug-humbucker, enkele spoel, parallel met nek-humbucker
Voor de schakelingen: zie de plaatjes hieronder. De nieuwe is een beetje een doolhof geworden...

Alleen in stand 3 is er geen verschil. Omdat ik de oorspronkelijke schakeling zo weinig mogelijk wilde veranderen, heb ik voor die stand geen mogelijkheid kunnen verzinnen om nog een extra geluid te produceren.

In de serie-schakelingen (de nieuwe standen 1 en 2) had ik in eerste instantie de hele brug-humbucker opgenomen. Maar dan krijg je zo'n enorme bak herrie over je heen, dat was een beetje te veel van het goede. Die brug-humbucker is van zichzelf al vrij luid, en als je hem dan ook nog in een serieschakeling zet, is het resultaat één grote doffe harde brij aan geluid.
Een enkele spoel in serie geeft twee stevige, maar niet al te overdonderende nieuwe geluiden.

Ik heb weinig ervaring in het vergelijken van geluiden van elektrische gitaren (ben toch meer van de akoestieke), dus ik kan de nieuwe geluiden niet echt in detail omschrijven.
Ik kan alleen zeggen: de nieuwe geluiden zijn een stuk voller en luider dan de oude. De nieuwe 1 en 2 zijn (natuurlijk) het hardst, maar ook de nieuwe 4 en 5 vind ik erg goed. Mooie, volle, warme geluiden. Als je terugschakelt naar de originele geluiden, (vooral bij 2 en 5) klinken die ineens behoorlijk dun, kaal. Ik zou willen zeggen dat mijn aanpassing de "Gibson-kant" van mijn Nighthawk heeft uitgebreid.
Om een betere indruk te krijgen, kun je naar dit testje luisteren:

Het zijn tien keer dezelfde akkoorden, eerst in de standaard posities (van 1 naar 5), en dan met de schakelaar uitgetrokken weer terug van 5 naar 1.
Ik heb nog nooit serieus iets opgenomen; dit bestand is tot stand gekomen door een Mickey Mouse microfoon in mijn laptop te prikken, en het geheel naast de versterker te zetten. (Joh... Tot ik de geluidsgolf op het scherm zag, had ik niet door dat die enkele brug-humbucker ZO hard klonk!)
Maar goed, je krijgt er een aardig idee van.

Al met al vind ik de hele exercitie goed geslaagd. De uitbreiding is zeer zeker een verbetering te noemen.

De oude schakeling

De nieuwe schakeling